Karasal bitkiler, doğal ekosistemlerin temel besin ağının tabanında yer alır. Kapalı tohumlu bitkiler, yaklaşık 280.000 türüyle karasal bitkilerin en çeşitli ve yaygın grubunu oluşturur. Bitkiler, uzun dönemde doğal seçilim yoluyla yaşadıkları ortama uyum sağlamış ve adaptasyonlarını biriktirmiştir.
Örneğin, kaktüs gibi çöl bitkilerinde yapraklar indirgenmiş ve gövde fotosentetik organ halini almıştır. Bu morfolojik adaptasyon, yaprak boyutunda ve yüzey alanında azalmaya neden olur ve terlemeyle su kaybını en aza indirmeyi amaçlar.
Bitkiler, özel ortamlara yapısal olarak daha fazla yanıt verir ve bu yanıtlar sayesinde varlıklarını sürdürürler. Örneğin, Cabomba cinsine ait bitkinin su altında kalan parçalı ve tüysü yaprakları, suda çözünen karbondioksitten en fazla fayda sağlamak için uyarlanmıştır. Su üstündeki geniş yapraklar ise bitkinin dik durmasını sağlar.
Bitkiler, su stresine maruz kaldıklarında stomalarını kapatır ve su kaybını azaltmaya çalışır. Bu, canlılıklarını korumak için önemlidir.
Karasal bitkiler, iki farklı ortam olan toprak ve havadan gelen ihtiyaçlarını karşılamak için sürgün ve kök sistemi gibi iki farklı sisteme sahiptir. Bitkinin vejetatif organları arasında kök, gövde ve yaprak bulunurken, generatif organ çiçektir.
Bu nedenlerden dolayı, bitkilerin çevresel faktörleri algılama ve uygun tepki verme kabiliyeti, karasal hayatta başarılı olmalarının temelidir.