Gövde, bitkilerin toprak üstünde yükselen eksen kısmıdır ve yapraklar ile üreme organlarını taşır. Ana gövde, yan dallar ve yapraklar gövdeyi oluşturur. Gövdenin birçok önemli görevi vardır. Yapraklar ve çiçekleri meydana getirerek güneş ışınlarından faydalanmalarını sağlar. Besin maddelerini depo organlarına ileterek su ve mineralleri de yapraklara taşır. Toprak altı gövdeleri depo görevi üstlenebilir. Bazı bitkilerde gövde fotosentez görevi yaparken, bazılarında eşeysiz üreme özelliği gösterir. Tırmanmayı sağlayabilirler. Gövde embriyonun plumula denilen embriyonik gövde kısmından oluşur.
Gövdeler, uç meristemlerin bulunduğu tepe tomurcuğu adı verilen gövde ucu kısımlarından büyürler. Tepe tomurcuğunun hemen altında köktekine benzer şekilde bölünme, uzama ve farklılaşma bölgeleri bulunur. Tepe tomurcuğundaki uç meristemlerin bölünmesi sonucu hem boyca uzama hem de gövdenin primer dokuları olan örtü, temel ve iletim dokularının oluşması sağlanır. Oluşan bu doku sistemleri ise kendilerine özgü işlevleri yerine getirerek gövdenin primer büyümesini sağlarlar.
Bitki türleri arasında gövdeler genel olarak iki tipte bulunur. Otsu ve odunsu olarak adlandırılan bu gövde tipleri arasında anatomik yönden bir takım farklılıklar vardır. Otsu gövdeler, odun ve kabuk taşımayan narin yapılı ve genellikle turgor basıncı ile dik duran bitki gövdeleridir. Otsu gövdeye sahip bir ya da iki çenekli bitkiler yaşam döngülerini bir ya da iki senede tamamlarlar. Odunsu bitkilerin gövdeleri daha kalındır ve koruyucu bir kabuğa sahiptir. Odunsu gövdeli bitkiler iki yıldan daha çok yaşar ve çok yıllık bitki olarak adlandırılır.
Otsu gövdeye sahip bitkilerde sadece primer büyüme, odunsu gövdeye sahip bitkilerde ise enine kalınlaşma da gerçekleşir. Bu davranış, bitkiye ulaşan ışığın artmasını sağlarken, yaprak, çiçek ve meyve gibi organların da daha geniş yüzeylere tutunması için olanak sağlar.